من چطور میتوانم در صورت یک بحران به کودکان کمک نمایم؟
- ضروریات عاجل کودکان را تأمین نمایید. مواظب این باشید که کودکان به طور کافی خواب نموده، به طور منظم میخورند و مینوشند و فعالیتهای کافی را انجام میدهند.
- هم به کودکان تان و هم به خود تان یاد آوری نمایید که حالا شما میتوانید احساس امنیت و مصئونیت نمایید. اگر شما احساس امنیت و مصئونیت نمیکنید اظهار نمایید که چه باید شود که اوضاع بهتر شود.
- کوشش کنید که اعضای خانواده تان نزدیک به یکدیگر باشند. اگر امکان نزدیکی فزیکی وجود ندارد کوشش کنید که امکان تماس از طریق تیلفون یا صحبت ویدیویی را میسر سازید.
- کودکان خود را زیادتر اوقات در آغوش خود بگیرید، آنها را بگیرید و بگذارید که آنها به زانوی تان بشینند.
- با کودکان تا یکجا باشید و به کودکان تان بفهمانید که شما بخاطر آنها در آنجا هستید. مصروفیت ها را یکجا با هم انجام دهید: با توپ بازی کنید، بخوانید، بازی یا رسامی کنید.
- کوشش کنید که امور روزمره را تا حد امکان به طور منظم و عادی انجام دهید. این امور باعث از قبل حدس زدن و نورمال بودن شده و برای ایجاد دوباره آرامش و ثبات مهم میباشند.
- با کودکان خود دیدن کنید و به سوالات آنها به یک طریقه درست که متناسب سن آنها باشد جواب دهید. برای شان توضیح کنید که چه رخ میدهد و بعد از این چه رخ خواهد داد.
- نمایش چیزهایی که باعث ترس میشود، را محدود کنید، طور مثال اخبار و تصاویر ترسناک یا صحبت در مورد حادثه که رخ داده بود.
- کودکان را مصروف نگه دارید، طور مثال از طریق رسم نمودن یک تصویر یا نوشتن یک نامه به فردی که صدمه دیده است.
- به کودک تان کمک کنید که بتواند نگرانی و سوالات خود را ابراز نماید: نام های ساده برای عکس العمل های عادی احساسات طور مثال عصبانی، جگرخون، ترسیده یا نا آرام، را برایشان بیان کنید. هراس کودکان را زیاد نکنید، مثلا از طریق استفاده از کلمه "وحشت زده".
- به کودک تان بوسیله فکرهای خوشبینانه به آینده، کمک کنید.
- به کودک خود فشار نه آورید که در مورد آنچه که رخ داده بود، صحبت نماید. بدون اصرار کردن، بعضی اوقات از او بپرسید، کودکان زمانی گپ میزنند که آماده و به آن ضرورت داشته باشند. باید ضرورت کودک برای صحبت تعیین کننده باشد، نه ضرورت بزرگسال.